پدر خانواده ای  یک کیلو پنیر می خره و میاره خونه و با آب نمک توی یک شیشه میریزه و شیشه پنیر را هم داخل یک صندوق قرار میده و صندوق را هم کلید می کنه . هر روز صبح  پدر کلید صندوق  و باز میکنه و شیشه پنیر و بیرون میاره و با بچه ها و خانمش  نونهاشون میمالند به شیشه و صبحونه نون و پنیر می خورند . تا این که پدر چند روزی به مسافرت میره و یادش میره کلید صندوق و به خانم خانه بده . صبح که میشه اهل خونه می خوان صبونه بخورن می بینن ای دادو بیداد پنیر ندارند تا با هاش صبحانه بخورند. حالا چیکار کنند ؟ مادر میگه ناراحت نباشید میره و صندوق و میاره و به بچه ها میگه  نونهاتون و بمالین  به صندوق و بخورند . بچه ها هم همین کارو می کنن. تا این که پدر خانواده از سفر میاد و مادر خانواده لب به اعتراض باز میکنه میگه : مرد رفتی و کلید صندوق و با خودت بردی و فکر نکردی ما باید چی می خوردی ؟ پدره میگه : ای وای یادم رفته بود . خوب چیکار کردید ؟ خانم گفت : چی کار می خواستیم بکنیم رفتیم و صندوق اوردیم و نونها را به صندوق مالیدیم و خوردیم . مرد با عصبانیت : چ--------یییییی  شما نمی تونستید   حتی چند  روز بدون پنیر صبحونه بخورید.

 پلیس ماشینی را نگه می داره و به راننده اش میگه آفا شما جزء برندگان 5000  دلاری ما  به طور اتفاقی هستید.. می خواهید با این پول چیکار کنید ؟ مرد : می روم و گواهینامه می گیرم. زنی که بغل دستش نشسته بود میگه : قربان اون مسته حالیش نیست چی داره میگه ؟  یکی که در صندلی  پشتی  خوابیده بود بیدار میشه و میگه : گفتم  که  نمی تونیم با ماشین دزدی فرار کنیم. از صندوق  عقب یکی میگه : بالاخره از مرز رد شدیم .

 چرا ما آدمها در موقع حرف همه آزادیخواه و دموکرات هستیم و سعی می کنیم برای آزادی حقوق بشر و حقوق حیوانات و گیاهان و

 آب و هوا و... بجنگیم اما وقتی خودمان در مسند امور قرار می گیریم مستبد می شویم و دیکتاتور؟ . آزادیها را می گیریم . فرقی

نمی کند خواه در امور خانواده باشد یا در سطوح بالاتر . می گوید :" ماهرانه در جنگ است ناخدای آزادی با خدای استبداد". ولی

بعدا هر کدام از ما ناخدای آزادی به خدای استبداد تبدیل می شویم و حاضریم برای رسیدن به ثروت و شهرت و... روی هر چیزی.

خواه انسان یا حیوان یا جماد  پا بگذاریم. حاضریم برای محق نشان دادن خود همه معنویات را زیر پا بگذاریم. فضایل اخلاقی را

به رذایل تبدیل کنیم . آیا این است انسان اشرف مخلوقات ؟

کودکان نیز دارای حقوقی هستند که همه باید به آن احترام بگذاریم . کودکان انسانهایی هستند با تمامی احساسات و عواطفی که هر انسان دیگری دارد. بایستی نیازهای مادی و معنوی او هم در خانواده و هم در اجتماع برآورده شود. کودکان برده و اشیا نیستند آنها نیاز به محبت دارند. دوستتان دارند و دلشان می خواهد که دوستشان بداریم . چایی امن برای زندگی می خواهند و غدایی برای خوردن و دستی برای نوازش بر سر. این توقع زیادی نیست. به کودکان احترام بگذاریم و دوستشان داشته باشیم. حتی در حیوانات مختلف نیز دیده می شود که از نوزادان جانورانی غیر ز نوع خود - حتی دشمن خود- نیز مواظبت می کنند . نمی دانم چرا بعضی از ما به اصطلاح انسانها از حیوانات نیز کمتر می شویم و از کودکان به انحای مختلف سوء استفاده می کنیم. کودکان را دریابیم که سرمایه های هر خانواده و هر جامعه ای هستند . حقوق کودکان را هرگز فراموش نکنیم.

صفحه قبل 1 ... 1451 1452 1453 1454 1455 ... 1490 صفحه بعد